Ne okudum?: Oğullar ve Rencide Ruhlar

22 Ocak 2015 Perşembe

Oğullar ve Rencide Ruhlar

Alper Canıgüz şimdiye kadar adını çok fazla duyuramamış yeni nesil yazarlardan. Kendisi bir afilli filintalar üyesi ve benim fark ettiğim kadarıyla da tarz olarak bu yazarların arasında küçük benzerlikler bulunmakta. Emrah Serbest ve Murat Menteş ile daha önceden tanışmamdan kaynaklı olsa gerek Alper Canıgüz'ü ben Murat Menteş in olaylara mizahi yaklaşım tarzı ile Emrah Serbest in daha karamsar yalnızlık dolu hikayelerinin bir harmanı olarak görürüm. Alper Canıgüz de kendisini kara mizahçı olarak resmeder zaten. Hepsini yakın zamanda okuduğum 4 adet kitabı bulunuyor; Tatlı Rüyalar ve Gizli Ajans, ve Alper Kamu serisi olarak da bilinen serinin birinci kitabı Oğullar ve Rencide Ruhlar ile Cehennem Çiçeği.

Oğullar ve Rencide ruhlar ise beni Alper Canıgüz e dolaylı olarak da Alper Kamu karakterine bağlayan kitaptır. Okumaya başladığınız ilk sayfadan şaşkınlığınız başlar. 5 yaşında bir çocuğun anlatımıyla yazılmış bir dedektiflik romanıdır bu. İlk izleniminiz tabi ki romanın ilerleyen sayfalarında çok sıkılacağınız olur. Fakat, daha 5-10 sayfa okumadan Alper Kamu'nun bir çocuk olduğunu unutursunuz ki öyle bir cümle okursunuz ki hay Allah çocuk ne kadar yaşadın ki sen yorumlarınızı içinizden yaparken dışarıdan da kıkırtılarınız duyulur :).

Bu kitapta bir taraftan Tutunamayanların yalnızlığını büyümüşte cüce bünyesine bürünmüş bir çocukta incelerken bir yandan da günlük olayları doğal bir dil ile izlersiniz. Kitabı elinize aldığınız anda film şeridi başlar ve reklamsız bir şekilde bitirmeden başından kalkamazsınız.

Benim bu kitaptaki en sevdiğim cümle ise ;