Aile Çay Bahçesi
Yekta Kopan'dan okuduğum ilk öykü Aile Çay Bahçesi. Yavaş yavaş ve duru bir şekilde akan dili ile özellikle yoğun dönemlerde okunabilecek bir kitap kendisi. Akıcı anlatımı, içtenliği ve yazarın entellektüel kişiliğini yansıttığını düşündüğüm bu öyküyü de benim de yaptığım gibi bir yaz akşamına sığdırmanızı öneririm.
Müzeyyen, üç hecesi şiir olmaya yeten isim, başkarakterimizin annannesinden yadigar ismi. Öyküde küçüklüğünde annesini trajik bir şekilde kaybedişinin sorumluluğunu karakter itibari ile çapkın babası ve henüz 4 yaşındaki kardeşine yükleyen Müzeyyen'in önce kendinden kaçışı sonra ise babasının hastalığını öğrenip doğdugu kente dönüşü ile yine kendi ve parçaları ile yüzleşmesi konu alınmıştır. Bu içsel yolculuğunda bazı parçalarını birleştirir bazı parçaları ise koparır. Yıllar boyunca zaman zaman kıskandığı ve annesinin ölümünden sorumlu tuttuğu kardeşinin de aslında bir şekilde onun yalnızlığını paylaştığını ve kaçmak yerine birleşmenin belki geç olsa da ikisine iyi geleceğini kardeşinin cesaretle paylaştığı anıları ile farkeder.Severek okuduğum bu öyküyü sizin de keyifle okumanızı dilerim.
